Έχουμε πόλεμο!!!

Μην εξαπατάστε φιλήσυχοι νοικοκυραίοι
και μην κοιμάστε τόσο ξέγνοιαστοι,
εραστές της κανονικότητας και της συνήθειας,
μη σφαλίζετε τις πόρτες
γιατί ο “ένοχος” φωλιάζει σε κάποια σκοτεινή γωνιά
μέσα στο σπιτικό σας

Όταν ένα παιδί σ’ αυτό τον κόσμο δεν έχει αλάνες να παίξει
και γειτονιές να εξερευνήσει,
όταν δεν έχει να φάει,
όταν κρυώνει
ή όταν δεν μπορεί να μορφωθεί
τότε έχουμε πόλεμο

Όταν στον νέο δεν του επιτρέπεται να κάνει
και να εκπληρώνει τα όνειρά του,
όταν τρώει συνεχώς τα μούτρα του πάνω σε περιορισμούς
και απαγορεύσεις,
όταν δεν είναι σε θέση να ζήσει τα νιάτα του συναρπαστικά,
να ταξιδέψει σ’ όλη τη γη,
όταν δεν προλαβαίνει να ερωτευτεί αληθινά,
τότε έχουμε πόλεμο

Όταν ένα νέο ζευγάρι δεν έχει χρόνο να αναθρέψει το μωρό του,
να παίξει, να χαρεί όμορφες στιγμές μαζί του,
να ξεχυθούν αυθόρμητα όλα τους τα συναισθηματικά
τότε έχουμε πόλεμο

Όταν μια οικογένεια αποξενώνεται στον αγώνα να τα βγάλει πέρα,
όταν οι σχέσεις τους μαραζώνουν,
και οι χαρούμενες στιγμές σπανίζουν,
όταν με άγχος και με στρες κατεβαίνουν οι μπουκιές
στο μεσημεριανό τραπέζι,
τότε έχουμε πόλεμο

Όταν απλοί άνθρωποι ξεριζώνονται από τους τόπους τους
για καλύτερη τύχη,
για χρήματα, δουλειά,
για μια πιο αξιοπρεπή ζωή
για να επιβιώσουν,
τότε έχουμε πόλεμο

Όταν η τρίτη ηλικία μαραίνεται
χωρίς φροντίδα και ασφάλεια,
χωρίς σεβασμό,
χωρίς εκτίμηση
τότε έχουμε πόλεμο

Όταν η γης εγκαταλείπεται,
όταν καταστρέφεται ανόητα ο φυσικός της πλούτος,
όταν η ζωή στο έδαφος, στον αέρα και στους ωκεανούς κινδυνεύει
τότε έχουμε πόλεμο

Όταν ο πλούσιος γίνεται πάμπλουτος
κι ο φτωχός φτωχότερος,
όταν ο δυνατός γίνεται πανίσχυρος
κι ο αδύναμος δεν υπολογίζεται
τότε έχουμε πόλεμο

Όταν στον κόσμο αυτό κυβερνούν ακόμα
η ύλη,
το Εγώ,
ο φόβος,
το ψέμα,
το μίσος,
το ατομικό συμφέρον,
η εκμετάλλευση,
η συνήθεια,
η ανοχή,
η αδικία,
ο ρατσισμός κι ο φασισμός
τότε έχουμε πόλεμο…παγκόσμιο πόλεμο…

Κι όταν, νοικοκυραίοι μου, έχουμε πόλεμο
και τον πόλεμο δεν το κοιτάμε κατευθείαν στα μάτια
με τόλμη και θάρρος,
όταν δυσκολευόμαστε ν’ αποφασίσουμε από ποια πλευρά είμαστε,
όταν δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν,
όταν πασχίζουμε να σώσουμε μόνο το δικό μας τομάρι
και το βιος μας,
τότε εγκληματούμε
μπροστά στα αθώα μάτια των παιδιών,
των άλλων πλασμάτων και των δέντρων,
των λιμνών και των ποταμών

Τότε είμαστε σε πόλεμο με τον εαυτό μας,
σε πόλεμο με τη φύση,
και το ποιος κερδίζει σ’ ένα τέτοιο πόλεμο είναι αυτονόητο…