Αν δεν ορίζεις το μυαλό και το σώμα σου…?

Αν δεν ορίζεις το μυαλό και το σώμα σου τότε τι είσαι?
Ένα μάτσο προγραμματισμένα κύτταρα που κινούνται άβουλα…?
Μερικές μηχανικές ανάσες χωρίς ζωή?
Ένας βιουπολογιστής που επεξεργάζεται ότι δεδομένα τον “φορτώσουν”?
Ένας νους με ασύλληπτες δυνατότητες σε κατάσταση ύπνωσης και λήθης?
Ένα κομμένο φύλλο στο έλεος των ανέμων?

Αν δεν ορίζεις και δεν έχεις τον έλεγχο στο μυαλό και στο σώμα σου τότε τι είναι η ζωή σου?
Αν δεν τα ορίζεις αληθινά εσύ τότε είναι βέβαιο ότι κάποιος άλλος τα ορίζει για τους δικούς του λόγους γιατί εσύ του το επέτρεψες.

Αν θες να τα ορίζεις τότε πρέπει να τα γνωρίσεις καλά, να βουτήξεις στα βαθιά νερά τους,
να έχεις επίγνωση τι είσαι, που είσαι, τι δυνατότητες έχεις…
Δεν έχει νόημα να ψάχνεις να βρεις τα γιατί, τα γιατί είναι αμέτρητα,
ο σκοπός απροσδιόριστος και αμφίβολος,
υπάρχεις μέσα σ’ ένα σύμπαν απρόβλεπτων γεγονότων που τα περισσότερα αδυνατείς να συλλάβεις εξ αιτίας της ελλιπούς βιολογίας σου,
η λογική και η σκέψη δεν βοηθούν, ούτε τα λόγια και οι εμπειρίες των άλλων,
το πιο πιθανό είναι να σε πλανέψουν και να χάσεις το δικό σου δρόμο.

Καθένας μας έχει ένα μικρό μα μοναδικό “κήπο” να φροντίσει,
να τον περιποιηθεί με αγάπη και δέος,
να φυτέψει λουλούδια, να τον γεμίσει καρπούς,
να τα ποτίζει τακτικά για να τα δει ν ανθίζουν και να καρπίζουν
κι ώριμα κι ευωδιαστά να τα μοιραστεί με τους ανθρώπους.

Από τον κήπο σου να προσφέρεις απλόχερα τ αγαθά γιατί δεν είναι δικά σου,  είσαι μονάχα ο κηπουρός,
η ζωή σε όρισε να τα φροντίζεις και να χορταίνεις απ αυτά και τη δική σου πείνα

Είσαι ένας απειροελάχιστος κόκκος αστερόσκονης που περιέχει τη μαγεία της  ζωής,
είσαι όλα και τίποτα,
είσαι η ζωή, είσαι η κοινωνία,
είσαι η γη και ολάκερο το σύμπαν,
όλα ζουν και πεθαίνουν μέσα από σένα,
όλα κατοικούν μέσα σου,
άλλοτε σιωπηλά κι άλλοτε φωναχτά,
γεμάτα με ορμή και λαχτάρα για να πάνε παραπέρα,
για να εξελίσσονται και να αλλάζουν συνεχώς,
για να κυλάνε με τη ροή,
τη ροή δεν την ορίζεις, μονάχα να κυλάς μέσα της μπορείς

Το μυαλό και το σώμα σου τα μόλυνε από νωρίς η άγνοια και ο φόβος,
να σε χρησιμοποιήσουνε θέλανε,
να εκπληρώσεις προσδοκίες,
γι αυτούς που σε βλέπουν παιχνίδι τους δεν έχεις καμιά αξία,
όμως μόνο η ζωή έχει αξία κι εσύ είσαι η ζωή,
γι αυτό έχεις χρέος και ευθύνη να τη φροντίζεις ακούραστα όπου τη συναντάς

Για να έχει αξία η ζωή σου χρειάζεται να μην αφήνεσαι στη λήθη,
χρειάζεται να είσαι πάντα παρών,
να θυμάσαι, να μην ξεχνάς,
να είσαι δίπλα στη ζωή καθώς κινείται στου κόσμου την ομορφιά,
να είσαι εκεί με όλες σου τις αισθήσεις ζωντανές, σε εγρήγορση,
όχι σαν ξέχωρη ύπαρξη, όχι από το απέναντι πεζοδρόμιο,
ανύπαρκτες υποστάσεις είναι αυτές, κατασκευάσματα του μυαλού,
μα σαν μέρος του Όλου,
να παίρνεις και να δίνεις ζωή, συναισθήματα, ουσία
μα χωρίς σκοπό, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς κίνητρα, χωρίς προσδοκίες να γεμίσουν τα δικά σου κενά

Γνώρισε τα κενά σου, τα τρωτά σου, τα μικρά σου, τα λίγα σου,
να τ αγαπάς, να τ αγκαλιάζεις, να μη τα χρεώνεις πουθενά, να μην τ αποθέτεις σε αλλωνών τις πλάτες,
να μην λησμονάς ότι θα είσαι ατελής πάντα, μέχρι την τελευταία ανάσα,
ότι η αδιάκοπη μάθηση είναι το μόνο κίνητρο σ’ αυτό το ταξίδι,
τίποτα δεν κάνεις για χάρη των άλλων, τίποτα,
μην απατάσαι,
όλα για σένα τα κάνεις,
στους άλλους φτάνει μονάχα τ άρωμα που αναδύει το πέρασμά σου

Μη χαρίσεις σε κανέναν τη ζωή, είναι δώρο πολύτιμο,
να ορίζεις πάντα το μυαλό και το σώμα σου,
να έχεις εσύ τον έλεγχο,
να τ ακούς προσεκτικά σαν σου μιλάνε,
τα παζάρια του κόσμου είναι γεμάτα από προσφορές κι ευκαιρίες,
έμποροι άπληστοι αγοράζουν και πουλάνε ζωές,
κάποιοι σου κουνάνε επιδεικτικά τ ανταλλάγματα στα μούτρα
για να ξεπουληθείς,
μην πουληθείς,
μην παρασυρθείς,
η ζωή δε λογαριάζει ούτε φτήνια ούτε ακρίβεια,
βάστα το νου σου ζωντανό,
μείνε γνήσιος άνθρωπος…

…όλα τούτα μου ψιθυρίζει η γνώριμη φωνή από μέσα και κάθε φορά με συνταράζει,
όταν ο κόσμος γύρω έχει ησυχάσει και κοιμάται,
όταν οι καημοί και τα παράπονα ξεκουράζονται,
όταν η νύχτα έχει απλώσει δίχτυα…