Skip to main content

Διάλογοι με τον Φάουστ

14 Μάι 2022

Φάουστ:
– Στάσου στιγμή, τόσο ωραία!

Πνευματικός άνθρωπος 1 :
Μείνε στο τώρα, στη στιγμή, το παρελθόν έχει φύγει, το μέλλον δεν έχει έλθει  ακόμα… Μείνε λοιπόν στο τώρα, στη στιγμή…

Φάουστ
Μα αυτό προσπαθώ να κάνω και δεν μπορώ να την κρατήσω, μου φεύγει η  άτιμη! Στο διάολο το παρελθόν μου και το μέλλον μου, το μόνο που μ’  ενδιαφέρει τώρα είναι αυτή εδώ η στιγμή, αυτή είναι ο κόσμος όλος, το παν για  μένα, τίποτ’ άλλο δε με νοιάζει! Αφήνομαι πλήρως σε αυτήν, της δίνομαι  ολόκληρος …και όμως φεύγει… δεν μπορώ να την κρατήσω… η ίδια επιζητά την αλλαγή, ενώ εγώ το τώρα, το άχρονο τώρα της τελειότητας αυτής της παρούσας στιγμής…

Πνευματικός άνθρωπος 2
Ποιος είσαι εσύ που αντιστέκεσαι στη Ροή; Δεν μπορείς να αντισταθείς, θα  νικηθείς από το δυνατό ρεύμα. Όλοι οι ποταμοί οδηγούν στον ωκεανό, γιατί λοιπόν, εσύ μια μικρή σταγόνα, ένα μικρό και ποταπό εγώ αντιστέκεσαι στη  ροή; Αφέσου και σε λίγο θα φτάσεις στον ωκεανό, θα διαλυθείς στον ωκεανό και θα γίνεις ο Ωκεανός. Αφέσου μη φοβάσαι, πέθανε σαν Εγώ και θα  κερδίσεις την Αιωνιότητα!

Φάουστ:

Μα ήδη τώρα είμαι ο ωκεανός και αφέθηκα και διαλύθηκα στη στιγμή και  έγινα ωκεανός και τώρα ο ωκεανός με απορρίπτει, με εξατμίζει με τη δύναμη του ήλιου και με κάνει πάλι μια μικρή και άχαρη σταγόνα, δυστυχώς ούτε και ο Ωκεανός είναι σταθερός, και αυτός συνεχώς μεταβάλλεται.. και αυτός έχει  μια εσωτερική ροή και ξερνάει ό,τι προς στιγμή απορρόφησε και διέλυσε… Και ο Ωκεανός δεν είναι αυτό που μου λες εσύ, στις εκβολές των ποταμών, αλλά σε κάθε στιγμή της ροής του ο οποιοσδήποτε ποταμός είναι ο ωκεανός… και όμως… δεν έχει σημασία… τίποτα δεν είναι σταθερό, τίποτα δεν μπορείς να διατηρήσεις και κρατήσεις… τα πάντα έρχονται και φεύγουν σαν όνειρο, η ζωή είναι ένα όνειρο και η στιγμή, ο ωκεανός, μια ψευδαίσθηση, μια αυταπάτη…

Νοήμων άνθρωπος 1

Σκέψου Φάουστ η υπέροχη στιγμή που μόλις έχασες, να ήταν μία απαίσια, οδυνηρή και απεχθής στιγμή ύστατου πόνου και θλίψης για σένα και η  διάλυσή σου στον «ωκεανό» της – αν αυτός ο ωκεανός ήταν κάτι μόνιμο, σταθερό και αμετάβλητο – επομένως αιώνιος, διαρκής πόνος και μια αιώνια θλίψη για σένα… Γι’ αυτό μη στενοχωριέσαι που δεν υπάρχει μονιμότητα και σταθερότητα πουθενά, γιατί αν υπήρχε η δυνατότητας της μόνιμης και απόλυτης χαράς, θα υπήρχε αντίστοιχα και η δυνατότητα της μόνιμης και απόλυτης θλίψης. Το μόνο που υπάρχει είναι η συνεχής κίνηση και μεταβολή  των πάντων, τίποτα δεν μπορεί να διατηρηθεί και μονιμοποιηθεί, τα πάντα ρει. Και ό,τι σου λένε οι «πνευματικοί» άνθρωποι για τον ωκεανό και την σταγόνα  είναι ανοησίες και κουραφέξελα!
Φαντασιώσεις και αυταπάτες τους! Αυτό στη πραγματικότητα είναι ένας αυτολεγόμενος «πνευματικός άνθρωπος».
Ένας άνθρωπος με χαμηλή νοημοσύνη, κρίση και κατανόηση, επιρρεπής στους μύθους, στα παραμύθια, στις αυθυποβολές και στα αυτογητιάσματα,  αυτοπαρλαπιπίσματα και αυτοξελογιάσματα… Μην τους δίνεις καμιά  σημασία… έχουν όλοι χάσει εντελώς το δρόμο τους γιατί αρνήθηκαν την  νοημοσύνη τους… έχουν από μόνοι τους αυτοσακατευθεί., είναι πνευματικοί ιδιόχειρες και πνευματικοί ευνούχοι… Προχώρα, δεν πειράζει, ας έφυγε η όμορφη στιγμή σου, ας σε εγκατέλειψε …καλύτερη η ζωή από ένα όμορφο κώμα… Καλύτερη η συνειδητή Σαμσάρα από την Φώτιση που σου επαγγέλλεται την απόλυτη Κενότητα, την άρνηση της ζωής και τελικά το πλήρες ασυνείδητο. Πρέπει να καταλάβεις πως η ζωή και η συνείδηση είναι ένα ρεύμα και όχι κάτι  το σταθερό και όποιος προσπαθήσει να την σταθεροποιήσει στη μία γεύση των πάντων, που ονειρεύονται οι αλλοπαρμένοι μυστικιστές, θα καταλήξει στην ανυπαρξία και όχι στην απόλυτη ύπαρξη όπως αυταπατώνται! Η ζωή είναι ένα  παιχνίδι συνεχούς κίνησης, ρυθμού και ταλάντωσης…. είναι εικονική… αλλά παρόλη την εικονικότητά της είναι πολύ όμορφη… Αγάπησε την και απλά απόφυγε τους σεχταριστές και τις ανοησίες τους, για να την γευτείς μέχρι το μεδούλι σου. και να ξες πάντα πως κάθε απόλαυσή σου θα έχει και ένα αντίτιμο που θα πρέπει να πληρώσεις κάποια στιγμή γι’ αυτήν – αν και με την εγρήγορση και την επίγνωση του τρόπου λειτουργίας της μπορείς να ξεγράφεις εύκολα αυτά τα δάνειά σου…

Πνευματικός άνθρωπος 1 προς τον Νοήμονα Άνθρωπο 1

Όλα αυτά που λες είναι υποθέσεις και αστήριχτα. Τίποτα δεν απέδειξες. Όλη η    ζωή είναι ένα συνεχές τώρα. Δεν υπάρχει ποτέ ούτε παρελθόν, ούτε μέλλον,   γιατί το παρελθόν έχει περάσει, έχει ήδη συμβεί, και το μέλλον δεν έχει έλθει  ακόμα, δεν έχει ακόμα συμβεί. Επομένως το μόνο που σου μένει για να ζήσεις  είναι το τώρα, η αιώνια στιγμή. Αυτό ακριβώς είναι η Φώτιση, το συνεχές βίωμα  της αιώνιας Στιγμής του Τώρα, αυτή είναι η θέωση και η Πραγμάτωση, η ένωσή μας με τον εν ημίν Θεό. Ο νους είναι ο φονιάς, ο καταστροφέας της στιγμής  καθώς πηδάει σαν μαϊμού από τη μία σκέψη στην άλλη, από το παρελθόν στο μέλλον, καταστρέφοντας συνεχώς τις αιώνιες στιγμές που προβάλλουν μπροστά του. Πρέπει να σωπάσει να ακινητοποιηθεί, να ηρεμήσει πλήρως στο άχρονο  και αιώνιο τώρα, πέρα από κάθε σκέψη και συναίσθημα! Γι’ αυτό οι  πνευματικοί δάσκαλοι καταφέρονται εναντίον του νου, γιατί ο νους είναι ο φονιάς του πραγματικού, του αιώνιου και θεϊκού απόλυτου τώρα. Η απόλυτη  ζωή είναι ο Μη-Νους η καθαρή, χωρίς σκέψη και συναισθήματα αγνή, απρόσωπη, χωρίς ταύτιση και προσκόλληση, θέαση του αιώνιου Τώρα…

Νοήμων Άνθρωπος 2 προς τον Πνευματικό Άνθρωπο 1

Αυτές τις ανοησίες λέτε και βαυκαλιζόσαστε με φαντασιώσεις όνειρα,  ψευδαισθήσεις και του παρατηρούμενου και του Καθαρού Παρατηρητή, που δεν σκέπτεται, δεν αισθάνεται, μόνον παρατηρεί το αιώνιο τώρα…. Πρώτα απ’  όλα αυτός ο άνθρωπος είναι ζόμπι, ένας ζωντανός νεκρός, καθώς είναι απλά μία μηχανή καταγραφέας όλων όσων προβάλλονται στον εσωτερικό του καθρέπτη, ας πούμε «πνευματικά», χωρίς να ταυτίζεται με αυτά και χωρίς να τα ακολουθεί ή απωθεί… Ό,τι και να προβληθεί σε αυτό τον καθρέπτη του, του είναι παγερά αδιάφορο, χωρίς να προκαλεί κανένα ερέθισμα, καμιά αντίδραση, καμιά ανταπόκριση. Είναι ακριβώς σαν ένας παθητικός θεατής στον  κινηματογράφο που βλέπει μια ταινία ή στο σπίτι του ένα βίντεο και παρατηρεί χωρίς να αισθάνεται ή να σκέπτεται τίποτα ή να αλληλεπιδρά με οποιοδήποτε τρόπο με αυτό που βλέπει. Επομένως ό,τι βλέπει δεν έχει τελικά κανένα νόημα  ή ενδιαφέρον γι’ αυτόν και εάν δεν είναι μία πραγματική μηχανή καταγραφής, ένα video recorder και τίποτε άλλο, αν δεν έχει κάτι έστω ανθρώπινο μέσα του, πολύ γρήγορα θα αποκοιμηθεί και θα πέσει στην ασυνειδησία (βαθύς ύπνος χωρίς όνειρα) και εάν ο νους του κάποια στιγμή ξαναρχίσει να λειτουργεί προβάλλοντας ένα όνειρο και έχει ως «φωτισμένος εκείνη τη στιγμή επίγνωση ότι ονειρεύεται, θα συνεχίσει στην ίδια κατάσταση, όπως και πριν, αδιαφορώντας πλήρως με το περιεχόμενο του ονείρου του, μέχρι να ξανακοιμηθεί ή τελικά να φτάσει σε ένα σημείο να μη βλέπει καθόλου όνειρα, οπότε ελλείποντος ενός αντικειμένου παρατήρησης και της ίδιας της παρατήρησης, εξαφανίζεται και ο παρατηρητής μέσα στην πλήρη Κενότητα ή απόλυτο ασυνείδητο! Να χαρώ εγώ τη φώτισή σας! Αυτό ακριβώς επιζητάτε,   ανόητοι, από τη ζωή σας, μα καλά μυαλό δεν έχετε; Και πώς να έχετε αφού το εξοβελίσατε και το μαραζώσατε από την αχρηστία ως «φονιά του πραγματικού», και όμως αυτό θα σας αποδείκνυε η «φώτισή» σας, που εξυμνείτε, δεν είναι τίποτ άλλο από μια απόλυτη ανυπαρξία! Με απλά λόγια ο Μη-Νους που  ονειρεύεστε ευηθώς να αποκτήσετε για να «φωτισθείτε», είναι η Μη-ζωή ή άρνηση της ύπαρξής σας, κουτορνίθια!

Νοήμων Άνθρωπος 3

Έτσι είναι φίλε μου, όπως ακριβώς τα λες, και απλώς οι άνθρωποι αυτοί είναι  παραπλανημένοι, ονειροπαρμένοι και φαντασιοπαρμένοι. Έχω ακούσει δεκάδες από αυτούς να λένε ανοησίες του τύπου ότι φώτιση είναι όταν φτάσεις με τον διαλογισμό στην εμπειρία της Κενότητας ή στην ηρεμία του νου, σε μια δηλαδή κατάσταση χωρίς σκέψεις, αλλά με πλήρη συνείδηση της ύπαρξής σου.  Και μετά, όταν σηκωθείς από το διαλογισμό και αρχίσεις να κάνεις τις  καθημερινές σου ασχολίες και πρέπει να σκεφτείς προφανώς γι’ αυτές, τι γίνεται; Ξεφωτίζεσαι τότε, αφού είσαι αναγκασμένος, για να συνεχίσεις να ζεις, να σκέπτεσαι και να αισθάνεσαι; Όσο για τη στιγμή και το χιλιοϋμνημένο από αυτούς «τώρα» είναι η ύστατη ψευδαίσθηση και αυταπάτη, καθώς δεν υπάρχει κανένα πραγματικό «τώρα», το οποίο είναι απλά μια αφηρημένη λεκτική έκφραση. Το «τώρα» ορίζεται ως η τομή του παρελθόντος και του μέλλοντος κι  επομένως χρειάζεται και τους δύο αυτούς χρόνους για να κατανοηθεί, οπότε δεν είναι πέραν του χρόνου, αλλά συνυπάρχει με αυτόν, με το παρελθόν και το μέλλον, με το πριν και το μετά, κι επομένως δεν είναι καθόλου «άχρονο». Άσε  που πρέπει να ορίσει κάποιος που τελειώνει το πριν και αρχίζει το τώρα. Το  «τώρα», ως μια άχρονη ή μηδενικού χρόνου στιγμή, έχει ήδη παρέλθει και εξαφανιστεί και βρίσκεσαι στο μέλλον, που αν και αυτό θελήσεις να το δεις ως ένα καινούριο τώρα, πάλι το έχασες πριν καν το σκεφτείς. Μας λένε όμως ότι  για να το βιώσουμε δεν πρέπει να το σκεφτούμε, διότι η σκέψη και η αλλαγή, κίνηση ή μεταβολή είναι που παράγει το χρόνο. Να μπούμε δηλαδή στη  κατάσταση της κενότητας και παρουσίας, χωρίς καμιά σκέψη και κανένα συναίσθημα στο νου μας. Και όταν μπούμε, εκείνο είναι το «τώρα» και όλος ο  προηγούμενος χρόνος των προσπαθειών μας μέχρι να το επιτύχουμε δεν είναι τώρα…Ο χρόνος μηδέν δηλαδή ξεκινά από τη στιγμή που παύουμε να σκεπτόμαστε και να αισθανόμαστε και μετά συνεχίζει να παραμένει υποκειμενικά για μας μηδέν, δηλαδή ακίνητος και σταθερός εφόσον συνεχίζουμε να μην σκεπτόμαστε και να αισθανόμαστε και λειτουργεί μόνον η συνείδησή μας ως παρατηρητής της Κενότητας και της άμεσης και «καθαρής» παθητικής αντίληψης των αισθήσεων και ερεθισμάτων που δεχόμαστε από το περιβάλλον μας… κλπ…

Ας τους ευχηθούμε λοιπόν καλή «φώτιση», αφού επιζητούν με τόσο θέρμη την μη-ζωή και την ανυπαρξία. Όπου όμως τους βρούμε να προπαγανδίζουν και να  κατηχούν άλλους σε αυτές τις ανοησίες, θα τους ξεμπροστιάζουμε…

Από Dim Evans
https://www.facebook.com/profile.php?id=100079780928712

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ