Η μέρα που όλοι ονειρευτήκαμε

Ίσως κάποτε να έρθει εκείνη η πολυπόθητη μέρα, η μέρα που όλοι οι ειρηνικοί οραματιστές, οι παθιασμένοι ακτιβιστές, οι ανένταχτοι καλλιτέχνες και οι ασυμβίβαστοι επαναστάτες ονειρεύτηκαν και για χάρη της αφιέρωσαν ή θυσίασαν τις ζωές και το έργο τους, η μέρα δηλαδή που ο κάθε άνθρωπος, ο κάθε πολίτης αυτού του κόσμου, χωρίς κανενός είδους διάκριση, άσχετα από το χρώμα του δέρματός του, την οικονομική του κατάσταση, τις πολιτικές ή θρησκευτικές του πεποιθήσεις, θα μπορεί να διαχειρίζεται πραγματικά ελεύθερα τον εαυτό του, χωρίς να βλάπτει ή να βλάπτεται και χωρίς να χρειάζεται, γι’ αυτό, να παίρνει άδεια ή να λογοδοτεί σε εξουσιαστικές αρχές…

…και αυτό θα είναι το τέλος του μίσους, το τέλος των διαχωρισμών και των διακρίσεων, το τέλος των συγκρούσεων και των πολέμων…

…ξέρω όμως καλά ότι δεν είναι δυνατό να δει ολόκληρη η ανθρωπότητα το ίδιο όνειρο, ξέρω καλά ότι ο ανόητος και φαιδρός νους της ανθρωπότητας είναι πανίσχυρος, ότι ίσως αυτή η μέρα να μην έρθει ποτέ ή εμείς να μην καταφέρουμε να τη συναντήσουμε…

Όμως, αν δεις, έστω και μια φορά, τι είναι αληθινά δυνατό να κάνει ένας πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος, μετά δεν μπορείς να κάνεις ότι δεν το είδες, μετά τα μάτια σου δεν σου “ανήκουν”, ανήκουν σ’ αυτή την υπαρκτή δυνατότητα!!

Στοιχειώνει την ψυχή και το νου σου, κατακλύζει τις σκέψεις σου, όλες σου τις σχέσεις, την κάθε σου στιγμή, γιατί για σένα πια δεν είναι κάτι φανταστικό ή κάτι απλά επιθυμητό ή ψεύτικο, είναι κάτι που το έχεις ήδη βιώσει με όλο σου το “είναι” μέσα από την παγκόσμια πεζογραφία, την ποίηση, το θέατρο, τη μουσική, τον κινηματογράφο, τις επιστήμες…

Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του συλλογικού ασυνείδητου της ανθρωπότητας έχει ήδη δημιουργήσει τις απαραίτητες συνθήκες και τις προϋποθέσεις για την υλοποίησή του.

Κι εσύ πια δεν μπορείς να ξεφύγεις.
Ακόμα κι αν δεν το ζήσεις το έχεις ήδη ζήσει.