Τι απαντάς?

Μην γελιέστε,
μην αποσυντονίζεστε και μην μπερδεύεστε,
μην κρύβεστε πίσω από τα τεχνητά διλλήματα των καιρών που πωλούνται φτηνά από τις τηλεοράσεις,
οι καιροί ήταν πάντα σκληροί γιατί ποτέ δεν ήμασταν αληθινά ελεύθεροι,
οι καιροί ήταν πάντα άδικοι για τους πολλούς,
πάντα υπήρχαν εξουσιαστές, καταπιεστές και δυνάστες,
ποτέ δεν μας άφησαν ν αναπνεύσουμε τον καθαρό αέρα ανεμπόδιστα,
ποτέ δεν μας δόθηκε ελεύθερη η πρόσβαση στις ζωές μας, στις ανάγκες μας, στα όνειρά μας,
πάντα έπρεπε ν αγωνιζόμαστε να κατακτήσουμε την κάθε ανάσα,
πάντα έπρεπε να θυσιάσουμε κομμάτια του εαυτού μας, το χρόνο μας, τις σχέσεις μας,
τα προσωπεία άλλαζαν μονάχα κι οι συνθήκες της κάθε εποχής,
όχι οι ρόλοι στην πυραμίδα της εξουσίας,
το βασικό ερώτημα για τον καθένα από εμάς ήταν και είναι πάντα ίδιο,
άνθρωπος ή ζόμπι?
ζωντανός ή νεκροζώντανος?
αφυπνισμένος ή κοιμισμένος?
φως ή σκοτάδι?
αγάπη ή φόβος?

Ένα είναι το ερώτημα που έχει ν απαντήσει καθένας από μας,
όλα τ άλλα ερωτήματα είναι προσχηματικά και ανύπαρκτα.
Παραμένεις άνθρωπος με πείσμα και πάθος ή βολεύεσαι στη γωνιά σου και εγκαταλείπεις?
Αυτό το ερώτημα ζητάει απάντηση κάθε στιγμή, κάθε νέα μέρα, όπου κι αν βρεθείς, ότι κι αν κάνεις, σε όλες μας τις σχέσεις.
Τι απαντάς?

Τι απαντάς αν “ελευθερία” για τους δυνάστες σου σημαίνει να έχεις χάσει ολοκληρωτικά την ανθρωπιά και τις αξίες σου?