Το ακούς παντού, από μικρό παιδί, από τους γονείς, από τους δασκάλους, από παντού…ότι η ζωή είναι σκληρή και δύσκολη, ότι είναι άδικη και οδυνηρή πολλές φορές, ότι πρέπει να κοπιάσεις πολύ, να αγωνιστείς και να ανταγωνιστείς με όλες σου τις δυνάμεις για να ξεπεράσεις τα “εμπόδια” που συναντάς, για…να φτάσεις κάπου…να γίνεις κάτι…
Είναι πράγματι τόσο σκληρή και δύσκολη η ζωή?
Αν η ζωή είναι συνεχής και ορμητική ροή, αν κυλά και αλλάζει δυναμικά αδιάκοπα, αν είναι συμπαντική ενέργεια που διαπερνά τα πάντα, που συνδέει τα πάντα, που μεταμορφώνει τα πάντα, ζει μέσα στα πάντα,
τότε γιατί να είναι δύσκολη, τι την κάνει δύσκολη?
Aν η ζωή είναι αρμονία και συνύπαρξη ανάμεσα στη διαφορετικότητα και την απέραντη βιοποικιλότητα αυτής της γης, τότε γιατί να είναι δύσκολη?
Μήπως γίνεται δύσκολη όταν κάποιος δεν σέβεται τους νόμους και την ισορροπία της?
Μήπως γίνεται δύσκολη όταν κάποιος εμποδίζει τη φυσική ροή και την εξέλιξή της?
Μήπως φαντάζει σκληρή και άδικη όταν κάποιος δημιουργεί περιβάλλοντα που δεν είναι συμβατά με τη ζωή, όταν τη φυλακίζει ή την περιορίζει?
Μήπως η ζωή γίνεται ανυπόφορη όταν κάποιος την εξαναγκάζει να κινηθεί μέσα σε επαναλαμβανόμενες νοσηρές συνθήκες, όταν εξαναγκάζεται να υπάρχει μέσα σε βάρβαρα και ανταγωνιστικά περιβάλλοντα?
Αν σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι η ευτυχία της εκπλήρωσης, τότε χρειάζεται προηγουμένως να ανακαλύψεις και να απαλλαγείς από τις πηγές της δυστυχίας.
Και είναι αμέτρητες μέσα στις ανθρώπινες κοινωνίες.
Η ζωή δεν είναι ούτε δύσκολη ούτε εύκολη, η ζωή είναι απλά ζωή.
Ελεύθερη εισπνοή, ελεύθερη εκπνοή.
Αν για κάποιο λόγο εμποδίσεις τεχνητά την εισπνοή τότε η ζωή τερματίζεται.
Η ζωή ανθίζει μέσα στο φως και την αρμονική διαφορετικότητα, με το παιχνίδι της ανακάλυψης και το μοίρασμα.
Κοίτα γύρω σου και πες μου αν βλέπεις πουθενά σ’ αυτή την κοινωνία ανοιχτό “κήπο” που ν’ ανθίζει η ζωή…
…κι όταν δεις πράγματι καθαρά, γίνε κηπουρός, αληθινός κηπουρός.
SHARE
