Η ειρήνη δεν συμφέρει

Οι περισσότεροι ανυποψίαστοι πολίτες μάλλον δεν περίμεναν ότι αυτός ο πόλεμος, με φανερούς αντιπάλους τη Ρωσία και την Ουκρανία αλλά με πολλούς κρυφούς quests, θα διαρκούσε τόσο πολύ.
Όταν ξέσπασε πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν βιαστικά και ανεγκέφαλα, με την ευγενή βέβαια χορηγία όλων των συστημικών μέσων παραπληροφόρησης, να πάρουν θέση με τη μια ή την άλλη μεριά, αφήνοντας, όπως πάντα, εντελώς ανέγγιχτο τον πόλεμο σαν φαινόμενο και σαν επιλογή επίλυσης των εθνικών διαφορών.
Μ’ αυτό (τον πόλεμο σαν φαινόμενο), σαν ανθρωπότητα, μάλλον δεν θα βρούμε ποτέ χρόνο να ασχοληθούμε σοβαρά, μιας και οι κρίσεις και τα τεχνητά διλλήματα παρουσιάζονται κάθε φορά σαν φλέγοντα και επείγοντα ζητήματα που δεν μπορούν να περιμένουν…
…και κάπως έτσι, με επιφανειακές και πρόσκαιρες “λύσεις”, διαιωνίζεται ο εφιάλτης του πολέμου για την ανθρωπότητα…

Αυτός λοιπόν ο πόλεμος όχι μόνο διαρκεί αλλά για κάποιους “περίεργους” λόγους μοιάζει ότι η Δύση επιδιώκει και την κλιμάκωσή του, προκαλώντας όσο περισσότερο μπορεί την άλλη πλευρά να αντιδράσει και κάπως έτσι φτάνουν στα αφτιά μας εφιαλτικές απειλές για πιθανή χρήση πυρηνικών ή χημικών όπλων.
Στην παρούσα φάση, ένα από τα τεράστια προβλήματα που προκύπτουν από αυτό τον πόλεμο για την Ευρώπη και τη Δύση, είναι η ενέργεια και ιδιαίτερα η ελλείψεις σε φυσικό αέριο και ο “άσσος” που έβγαλε η Ρωσία από το μανίκι απαιτώντας πλέον πληρωμές σε ρούβλια.

Σύγχρονος θαυμαστός κόσμος!!

Μια Αμερική, υπεύθυνη για τα μεγαλύτερα δεινά της ανθρωπότητας και του πλανήτη, που επιμένει να βροντοφωνάζει και να μην αποχωρίζεται τη θέση της μόνης υπερδύναμης του πλανήτη, μια πάντα ισχυρή και υπολογίσιμη Ρωσία, που προσπαθεί να μαζεύει τα κομμάτια της και να δείχνει πάντα το μπόι της, μια Κίνα, πειθαρχημένη στις αρχές του ολοκληρωτισμού, που εργάζεται σκληρά και ακατάπαυστα, αναδεικνύεται η κορυφαία εμπορική δύναμη του πλανήτη, αφού είναι αυτή που παράγει σχεδόν όλα τα καταναλωτικά αγαθά σ’ αυτό τον κόσμο, μια Ευρώπη που παραπαίει ζαλισμένη σε όλα τα επίπεδα, χωρίς προσανατολισμό, που φτωχοποιείται και φασιστοποιείται επικίνδυνα όλο και πιο πολύ, οδηγούμενη από άχρηστους “ηγέτες” και ένας “υπόλοιπος” περιθωριοποιημένος τρίτος κόσμος που παρακολουθεί το παιχνίδι παθητικά…
Την ίδια στιγμή, οι εμπλεκόμενοι στον πόλεμο “ηγέτες”, οι διπλωμάτες και οι “αυθεντίες” του όμορφου κόσμου μας, “ιδρώνουν για τα καλά τη φανέλα” συνομιλώντας και συνομιλώντας και ξανά μανά συνομιλώντας, θέλοντας να πείσουν τις χειραγωγημένες μάζες και την κοινή γνώμη ότι προσπαθούν τάχα να πετύχουν την πολυπόθητη ειρήνη.

Ο παραλογισμός, η λήθη και η ανθρώπινη ανοησία χτυπάνε απανωτά κόκκινο!!!

Η μόνη αλήθεια βέβαια σε όλα αυτά είναι ότι όλοι αυτοί, σκληροί, ειδικευμένοι και πειθαρχημένοι “παίκτες” της γοητευτικής Μονόπολης, αυτού του γνωστού και ανόητου Εμπορικού παιχνιδιού που κυριαρχεί ολοκληρωτικά στον ανώριμο, εγωικό και ασυνείδητο κόσμο μας, το μόνο που κάνουν με περισσή πάντα υποκρισία και ανευθυνότητα, είναι το να παζαρεύουν άγρια τις “πραμάτειες” τους, τα γεωπολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας προκλητικά για τις “παράπλευρες απώλειες”, που όπως πάντα αφορούν ανθρώπινες και άλλες ζωές, καταστροφές υποδομών και κατοικιών, ελλείψεις σε βασικές πρώτες ύλες, σε ενέργεια και τρόφιμα, αναγκαστική μετανάστευση, ακρίβεια, φτώχια και οικονομική καταστροφή αθώων και άμαχων πληθυσμών…αναίτιες και αδικαιολόγητες συνθήκες πόνου και δυστυχίας για ένα κόσμο σύγχρονο και τεχνολογικά προηγμένο.
Όμως όσο κι αν δυσκολεύεται ένα μυαλό να το κατανοήσει, η ουσία είναι ότι αυτοί οι εξουσιαστικοί και άπληστοι άνθρωποι, δεν νοιάζονται καθόλου για το κακό και τη δυστυχία που προκαλούν οι αποφάσεις τους.
Η ανθρωπότητα αντί να λύνει τα μεγάλα συσσωρευμένα της προβλήματα φροντίζει κάθε τόσο να προσθέτει και άλλα.

Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο στα μυαλά των ανθρώπων που αληθινά και αντικειμενικά αισθάνονται την ευθύνη και νοιάζονται, ότι με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος μας, δηλαδή μέσα στα συγκεκριμένα εγκαθιδρυμένα πλαίσια, τους κανόνες και τους όρους του Εμπορικού συστήματος, η Ειρήνη δεν συμφέρει, η απουσία προβλημάτων αποτελεί καταστροφή.
Απαιτείται να αντιληφθούμε καλά ότι το Εμπορικό σύστημα, μέσα στο οποίο γεννιούνται και από το οποίο απορρέουν τα κάθε είδους εθνικά συμφέροντα της κάθε χώρας, τα προνόμια, οι ανισότητες, η διαφθορά και οι συγκρούσεις, για να λειτουργήσει σύμφωνα με τις θεμελιώδεις βάσεις του, χρειάζεται απαραίτητα συνθήκες σκληρού και ανήθικου ανταγωνισμού, χρειάζεται ενεργά και πολλά προβλήματα σε όλα τα επίπεδα, κρίσεις και συγκρούσεις.
Καθώς ο σχεδιασμός είναι πυραμιδικός, τα Κέρδη για τους λίγους, για τους ισχυρούς παίκτες της Μονόπολης, που για να βρεθούν σε προνομιακή θέση πατούν επί πτωμάτων, προκύπτουν πάντα μόνο όταν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, όταν υπάρχουν συγκρούσεις και κρίσεις…

…η Ειρήνη, η αλληλεγγύη, η συνύπαρξη, η ενότητα, το δίκαιο, η ισότητα, η αφθονία, η ελεύθερη πρόσβαση και όλα αυτά τα παράξενα και ουτοπικά “φρούτα” δεν είναι συμβατές συνθήκες για τη λειτουργία ενός Εμπορικού συστήματος.

Μην πλανάστε πιστεύοντας ότι τα προβλήματα στον κόσμο μας δημιουργούνται εξ αιτίας του Καπιταλισμού, των διεφθαρμένων πολιτικών, της πλουτοκρατίας κλπ.
Η ρίζα όλων αυτών είναι το Εμπορικό μοντέλο, ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τους φυσικούς πόρους του πλανήτη.

Οι εποχές όμως αλλάζουν ραγδαία και όταν τα προβλήματα δεν λύνονται ουσιαστικά στην ώρα τους συσσωρεύονται και τότε γίνονται απειλητικά και ανεξέλεγκτα.
Το τεράστιο πρόβλημα για τον κόσμο μας σήμερα είναι ότι βρισκόμαστε ήδη στο βαθύ κόκκινο, σε ένα κρίσιμο σημείο που κάποια εξαιρετικά σοβαρά, περιβαλλοντικά κυρίως, προβλήματα τείνουν να έχουν πλέον μη αναστρέψιμο χαραχτήρα, γεγονός για το οποίο φαίνεται ότι εξακολουθούν να αδιαφορούν όλοι αυτοί που κλιμακώνουν το συγκεκριμένο αλλά και κάθε πόλεμο.
Έρχεται πυρηνική καταστροφή?
Έρχεται τεράστια επισιτιστική κρίση?
Μεγάλο κύμα μετανάστευσης?
Νέα πανδημία, εγκλεισμοί και περιορισμοί?
Νέα οικονομική κρίση?
Αυτές είναι οι ειδήσεις και οι πληροφορίες κυκλοφορούν στα μέσα τις μέρες μας. Η διασπορά του φόβου είναι το καλύτερο “λίπασμα” για αρρωστημένα σχέδια.

Κι αφού η Ειρήνη φαίνεται να αργεί στον κόσμο μας,
κι αφού προσωπικά μονάχα αυτή με γοητεύει σε κάθε σχέση και απεχθάνομαι τη στημένη τους Μονόπολη, παραθέτω το ανάλογο άσμα του αγαπημένου μου John Lennon