Skip to main content

Κάθε στιγμή “ψηφίζουμε” τι κόσμο θέλουμε

28 Μαρ 2022

“Είναι εκπληκτικό πόσοι πολλοί άνθρωποι ντρέπονται για το σώμα τους και πόσοι ελάχιστοι για το μυαλό τους.”
Αντρέι Σαραμάνοβιτς

Ο ανθρωποκεντρισμός οδηγεί στην αποκοπή από τη φύση και τις φυσικές διαδικασίες, η αποκοπή οδηγεί στο φόβο, ο φόβος στην ανασφάλεια, η ανασφάλεια στη συνήθεια και η συνήθεια στη λήθη.
Η λήθη είναι μια κατάσταση ύπνωσης του νου, μέσα στα θολά νερά του κοινωνικού βάλτου όπου στοιβάζονται και πολλοί άλλοι όμοιοι, που νομίζουν ότι ζουν σε μια κανονικότητα, ότι έχουν επιλογές και κάποια ασφάλεια, ότι κάνουνε ότι καλύτερο μπορούνε, ότι πρέπει…
Οι αιτίες αυτής της κατάστασης είναι πολλές, τα παρακλάδια ίσως αμέτρητα, μα οι βασικότερες είναι η άγνοια ως προς μια διαφορετική κατάσταση και η απογοήτευση, η μη εκπλήρωση των προσδοκιών.
Αυτή, πάνω κάτω, είναι η καθημερινή κατάσταση, αυτό που λένε “ζωή”, οι περισσότεροι άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη σήμερα.
Προφανώς, μέσα από τα ΜΜΕ, όλα τα υπόλοιπα μέσα επικοινωνίας και το διαδίκτυο, υπάρχει ένας καταιγισμός από πληροφορίες κάθε είδους, σχετικά με την “πραγματικότητα” του κόσμου μας, ένας πολυποίκιλος όγκος ζητημάτων, που αφ’ ενός είναι δύσκολα διαχειρίσιμος και αφ’ εταίρου δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται στην κατάσταση της παθητικής ύπνωσης.

Όσο δε για τα πρακτικά και σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας και του κόσμου μας γενικότερα, για όλα εκείνα τα επικίνδυνα, τα βάρβαρα και τα αδιέξοδα ζητήματα, που έχουν φέρει ένα τεράστιο χάος στον κόσμο μας και τον έχουν μετατρέψει σε μια άγρια ζούγκλα, αυτά τα έχουν αναθέσει σε κάποιους “ειδικούς” αντιπροσώπους τους οποίους “επιλέγουν ελεύθερα” γι’ αυτό το σκοπό, ώστε να κοιμούνται ήσυχοι.
Άλλωστε αυτό θέλουν τελικά οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ζουν σε μια ανταγωνιστική ζούγκλα, την ησυχία τους.
Αυτό αντιλαμβάνονται ότι είναι η ζωή.

Επειδή όμως η Ζωή δεν είναι αυτό, η Ζωή δεν είναι ήσυχη, επειδή συνήθεια, παθητικότητα και ύπνωση είναι έννοιες που δεν σχετίζονται με τη Ζωή, χρειάζεται απαραίτητα να κατανοήσουμε πολύ καλύτερα το δικό μας ρόλο και τη δική μας επίδραση σ’ αυτήν. Η Ζωή είναι διαδραστική υπόθεση, είναι συνεχείς δυναμικές σχέσεις με τα πάντα, είναι αλληλένδετη και αλληλοεξαρτώμενη.

Κάθε νέα μέρα, την κάθε στιγμή που κυλά, με τις πράξεις και τις συμπεριφορές μας, “ψηφίζουμε” σε τι κόσμο θέλουμε να ζούμε εμείς και τα παιδιά μας, “ψηφίζουμε” τι είδους και τι επιπέδου σχέσεις θέλουμε να έχουμε με τους άλλους ανθρώπους, με τα ζώα, τη φύση, τους πόρους, τον πλανήτη ολόκληρο.
Πέρα από τις ιδεολογίες ή τα πιστεύω μας, την κοινωνική μας θέση και τους ρόλους μας, πέρα από τον τρόπο που βλέπουμε και κατανοούμε αυτό τον κόσμο, η ζωή, κάθε στιγμή, ζητά από μας να πάρουμε θέση, να δώσουμε το στίγμα μας, να δηλώσουμε αν είμαστε από τη μεριά της λύσης ή από τη μεριά των προβλημάτων.
Αν αυτή η συνθήκη δεν γίνει απόλυτα κατανοητή τότε η έννοια της ευθύνης είναι μια άγνωστη υπόθεση για μας.
Ένας καλύτερος κόσμος σχετίζεται απόλυτα με τον πολιτισμό που μεταφέρουμε και αντανακλούμε σ’ αυτή την κοινωνία, μέσα από τις σχέσεις μας με τα πάντα, με την ύλη και τη ζωή που μας περιβάλλει.

Αν στην κορυφή της αξιακής σου πυραμίδας έχεις τοποθετήσει, την Ύλη αντί για τη Ζωή, τότε είναι βέβαιο ότι μια πολύ μεγάλη σειρά από αλυσιδωτές επιλογές συνοδεύουν τα βήματά σου κάθε μέρα σ’ αυτό τον κόσμο.
Αν καταναλώνεις ασύστολα οτιδήποτε σου προτείνει το εμπορικό σύστημα, άχρηστο για σένα και επιβαρυντικό για τη ζωή και τον πλανήτη, τότε “ψηφίζεις”.
Αν τρέφεσαι με ζώα και πάλι “ψηφίζεις”.
Αν δεν νοιάζεσαι για τους πόρους που καταναλώνεις και πάλι “ψηφίζεις”.
Πάρα πολλά τα “αν” που δίνεις την “ψήφο” σου κάθε στιγμή…
…στο μέτρο φυσικά και στα μεγέθη που σου αναλογούν.
Σαφέστατα μια βιομηχανία, μια πολυεθνική ή κάποιο ισχυρό κράτος, έχουν ασύγκριτα πολύ μεγαλύτερες ευθύνες αλλά και αυτές οι συνθήκες περνάνε μέσα από τις δικές μας επιλογές και τις δικές μας “ψήφους” κάθε στιγμή.

Ζούμε σ’ ένα αδιαίρετο σύμπαν όπου όλα είναι Ένα, όλα υπάρχουν αλληλένδετα, άμεσα συνδεδεμένα και αλληλοεξαρτώμενα.
Η ζωή είναι πολύ εύθραυστη και όλα τα φυσικά συστήματα λειτουργούν αρμονικά και αλλάζουν διαρκώς δυναμικά.
Είναι προφανές ότι εμείς οι άνθρωποι, εξ αιτίας της ξεχωριστής μας βιολογίας και των ιδιαίτερων πνευματικών μας δυνατοτήτων, παίζουμε έναν πολύ σημαντικό και καθοριστικό ρόλο για την ισορροπία και τη βιωσιμότητα του πλανήτη.
Η σημερινή εικόνα όμως, τόσο του πλανήτη όσο και των κοινωνιών, μας δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν είμαστε ακόμα πολιτισμένοι, ότι δεν έχουμε κατανοήσει το ρόλο και τις ευθύνες μας για τη φροντίδα της ζωής την οποία δεν μάθαμε να σεβόμαστε.

Διαπιστώνουμε τα προβλήματα και κατηγορούμε ο ένας τον άλλο.
Μας κουράζει και μόνο η ιδέα να ξεβολευτούμε και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να δημιουργήσουμε εμείς τις νέες συνθήκες.
Ακόμα κι αν δείξει κάποιος την “πηγή” στον “διψασμένο”, αυτός είναι ικανός να συνεχίσει να ρωτά πρακτικά τι πρέπει να κάνει.
Θέλουμε, υποτίθεται, ένα καλύτερο κόσμο, αλλά λειτουργούμε πολύ παθητικά σε σχέση με αυτό που απαιτούν οι κρίσιμοι καιροί…
προτιμάμε να τον φτιάξουν κάποιοι άλλοι και όταν θα είναι έτοιμος να μας δώσουν και σε μας τα κλειδιά,
μέχρι να τον φτιάξουν συντηρούμε παρωχημένα και αναποτελεσματικά μοντέλα και θεσμούς,
αποδεχόμαστε ανίκανους και επικίνδυνους “ηγέτες” και ελιτίστικα κέντρα αποφάσεων να καθορίζουν και να ελέγχουν απόλυτα τις ζωές μας.
Θέλουμε ένα κόσμο δίκαιο, αλληλέγγυο και συμπονετικό αλλά συχνά μέσα μας φωλιάζει το μίσος, οι διακρίσεις, οι διαχωρισμοί και ο φασισμός.

Τα μυαλά μας νοσούν!!

Για ν’ αλλάξει και να γίνει αληθινά καλύτερος ο κόσμος μας, για όλους και για όλα, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα ν’ αλλάξουμε εμείς, εμείς είμαστε ο κόσμος. 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ