Ποιός μιλάει για τη γη?

Έχουμε τη μεγάλη τύχη και το προνόμιο να ζούμε σ’ ένα ολοζώντανο και πλούσιο πλανήτη, απερίγραπτης ομορφιάς και βιοποικιλίας, ένα γαλαζοπράσινο πλανήτη που θρέφει, συντηρεί και γεννά ατελείωτες μορφές ζωής.
Αυτός ο πλανήτης, η γη μας, είναι το μοναδικό σπίτι όλων μας!!!
Δεν έχει διακριτά σύνορα, δεν έχει όρια και περιορισμούς, δεν έχει σκοπό…μόνο υπάρχει για να φτιάχνει τις συνθήκες και ν’ ανθίζει η ζωή.
Η γη, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός, “αισθάνεται”, “πονά”, “χαίρεται”, “λυπάται”…

Κι εμείς, το πιο προικισμένο με υψηλή νοημοσύνη είδος, ικανοί να φτιάξουμε τόσο τον παράδεισο όσο και την κόλαση, τι έχουμε κάνει?

Σύνορα, κράτη, κυβερνήσεις, κόμματα, φυλές, ομάδες, ιδεολογίες, πίστεις, πεποιθήσεις, συμφέροντα, ανισότητες, δυστυχία, αδικία, βία και μίσος.
Χαοτικές και αδιέξοδες κοινωνίες μέσα σε εντυπωσιακά και φανταχτερά περιτυλίγματα!!   

Ένας τεμαχισμένος νους μπορεί μονάχα να χωρίζει, να κρίνει, να κατηγορεί, να συγκρούεται, να θέλει όλο και περισσότερα, να είναι άπληστος, να είναι ανεύθυνος, να αντιλαμβάνεται περιορισμένα, να νομίζει ότι δεν φταίει ποτέ εκείνος, να είναι εγωιστής, μόνος και πάνω απ’ όλα να μην είναι σε θέση να μπορεί ν’ αγαπήσει…
Ένας τεμαχισμένος νους δεν μπορεί ποτέ να ενώσει, να βρει αρμονία και γαλήνη.
Για όσο θα παραμένει τεμαχισμένος και διαιρεμένος θα είναι καταδικασμένος να φτιάχνει και να συντηρεί πάντα την κόλαση πιστεύοντας ότι έχει φτιάξει τον παράδεισο και ότι πέρα απ’ αυτόν τίποτε άλλο δεν υπάρχει…

Για όσο θα νοιαζόμαστε περισσότερο για τα μικρά “δικά” μας κομμάτια και όχι για ολάκερη τη γη, ένα ακόμα βήμα προς τον αφανισμό θα καταφέρνουμε μόνο, τίποτε άλλο…