Στην Κ

Δεν τον αλλάξαμε τον κόσμο Κατερίνα,
ούτε η δικιά σου, ούτε κι η δικιά μου γενιά,
ήμασταν κι εμείς πολύ απασχολημένοι,
πόλεμοι, ιδεολογίες, πολιτικά λαμόγια,
στόχοι, καριέρες, λεφτά, αγορές,
που να περισσέψει χρόνος για αλλαγές,
αλήτες οι καιροί και δεν βρήκανε ανοιχτό παράθυρο,
και τα μυαλά στερέψαν από οξυγόνο,
κι από τις τέχνες που μιλάνε για την ουσία της ζωής,     
οι πόλεις μας όλο και πιο απάνθρωπες,
τα σπίτια μας φυλακές, ο γείτονας ξένος,
οι ψυχές μας πορεύονται τη μοναχική φθορά μπροστά σε οθόνες
λαχταρώντας ένα αληθινό χάδι κι ένα γνήσιο ανθρώπινο λόγο

και σκληραίνουν Κατερίνα οι καιροί  
η όμορφη γης, η μοναδική μάνα όλων μας
είναι πια ένα πολύ επικίνδυνο μέρος,
σκληραίνουνε οι άνθρωποι
ο φόβος που σπέρνεται από τα μέσα τους παραλύει,
το νοιώθω, το βλέπω,
θέλουνε πολύ ν αλλάξουνε
θέλουνε πολύ να ξαποστάσουν απ’ τις μάχες,
θέλουνε, θέλουνε, θέλουνε,
μα η αλλαγή δεν έχει νταλαβέρι με τα θέλω
μονάχα με το νου σχετίζεται, με τον καθαρό νου,
τον λεύτερο, τον ανατρεπτικό, τον ασυμβίβαστο,
αυτόν που πάντα είχαν στο σημάδι οι σκοτεινές εξουσίες,
τόχες πει από παλιά,
πάντα έτσι ήτανε,
και το κακό είναι πως λιγοστεύουνε όλο και πιο πολύ
οι τρελοί κι οι ασυμβίβαστοι,
πως φύγαν για τον άλλο κόσμο και οι τελευταίοι γνήσιοι οραματιστές,
εκείνοι που με το έργο και τη στάση τους
έσπερναν σπόρους έμπνευσης και ανυπακοής,
εκείνοι που την πάτησαν κι έπιασαν το νόημα…

Αλλά μην απελπίζεσαι από κει πάνω Κατερίνα,
να είναι η ψυχή σου ήσυχη,
γιατί υπάρχουνε ακόμα γνήσιοι άνθρωποι που αντιστέκονται,
που πασχίζουνε να παραμένουνε άνθρωποι καθαροί και αμόλυντοι
μέσα σ αυτό το βόθρο,
τα μυαλά τους αναγεννούν συνεχώς νέα κύτταρα
εμπόδιο στη σαπίλα,
αντίδοτο στην πανούκλα,
όχι δεν τα παρατάμε Κατερίνα,
όσο καθένας το μπορεί κι αντέχει,
κι όταν πέφτει βαρύ το σκοτάδι στον κόσμο,
βγαίνουνε παρέες στους έρημους δρόμους
και βάζουν φωτεινά χνάρια και σημάδια
να τα βρούνε τα νέα τα παιδιά
που αγαπάνε πολύ ν’ αλητεύουνε στους έρημους δρόμους της πόλης,
και το νοιώθω, αλήθεια σου λέω το νοιώθω,
τα τωρινά νέα παιδιά θα τα καταφέρουνε Κατερίνα,
θα τα καταφέρουνε σου λέω,
πάνε να τα κάνουνε υπάκουα ρομποτάκια οι τεχνοκράτες φασίστες
μα θα τους τη φέρουνε εκεί που δεν το περιμένουνε,
σ’ αυτά τα νέα παιδιά ποντάρω,
γιατί το χαστούκι της εκμετάλλευσης το τρώνε από πολύ μικρά,
με το που σκάνε από τ’ αυγό πέφτουνε σωρηδόν οι σφαλιάρες,
και οι ανόητοι κοινωνικοί εκπαιδευτές νομίζουνε πως έτσι
τα υποτάσσουν και τα συμμορφώνουνε
ενώ αυτά ξυπνάνε, παίρνουν χαμπάρι την παγίδα
κι ανοίγουνε τα μάτια τους για τα καλά…