Skip to main content

Χωρίς πυξίδα, χωρίς ταυτότητα και χωρίς αξίες…

21 Απρ 2022

“Ορφανός δεν είναι μονάχα αυτός που χάνει τους γονείς του, ορφανός είναι κι αυτός που χάνει τις αξίες και τις ρίζες του.” τ.

Και αφού για πάρα πολλά χρόνια παραμείναμε σε εκούσια κατάσταση ύπνωσης, αφέλειας και τύφλωσης (με αμέτρητες δικαιολογίες…)

…αφού για πολλά χρόνια ήμασταν απασχολημένοι, καθένας μας, μονάχα με την κατασκευή του δικού του μικρόκοσμου, ζώντας σ’ έναν πλανήτη χωρίς φυσικά σύνορα και φυσικούς περιορισμούς, στον οποίο όλη η έμβια ζωή, σε γη, ουρανό και θάλασσα, λειτουργεί συνδεδεμένα και αλληλοεπηρεαζόμενα…

…αφού αποκοπήκαμε ολοκληρωτικά από τις ρίζες μας, από τη φύση, στην οποία ανήκουμε, και την εκμεταλλευτήκαμε βάρβαρα και ασύστολα, προς χάριν ενός πολιτισμικού μοντέλου το οποίο θεωρεί την ύλη και όχι τη ζωή σαν υψηλότερη αξία του…

…αφού ακόμα δεν μάθαμε να σεβόμαστε, να συνυπάρχουμε και να συμβιώνουμε αρμονικά με την άγρια ζωή του πλανήτη μας, τους φυσικούς του πόρους και το φυσικό του πλούτο, θεωρώντας ότι όλα αυτά υπάρχουν μόνο για να τα εκμεταλλευόμαστε εμείς…

…αφού “αγαπάμε” επιλεκτικά, μονάχα τα ζώα που δεν επιλέγουμε για το πιάτο μας…

…αφού δεν καταφέραμε σαν είδος, μέχρι και σήμερα, να μάθουμε να ζούμε ενωμένοι και αδερφωμένοι, σαν μια παγκόσμια οικογένεια, συμβιωτικά και συνεργατικά, σεβόμενοι τις διαφορετικότητές μας και λύνοντας μαζί τα προβλήματά μας…

…αφού και οι Επιστήμες και οι Τεχνολογίες, τα μόνα αξιόπιστα και σπουδαία ανθρώπινα “εργαλεία”, από καιρό έχουν εγκαταλείψει τον πραγματικό ρόλο τους στις κοινωνίες και στηρίζουν τα ελιτίστικα σχέδια…

…αφού αποδεχόμαστε και συντηρούμε ακόμα, μοντέλα και συστήματα, τα οποία ευθύνονται απόλυτα για την συσσώρευση και τον πολλαπλασιασμό των προβλημάτων στις κοινωνίες μας (ιδιοκτησία, εμπόριο, πολιτική, φτώχια, ανισότητες, ορυκτά καύσιμα, πόλεμοι κ.α.)

…αφού ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει την πραγματική μας θέση και τις ευθύνες που μας αναλογούν σ’ αυτό τον πλανήτη…

…αφού πιστέψαμε ότι σ’ αυτό τον κόσμο ένα είδος, το δικό μας, μπορεί να επιβιώσει με ασφάλεια και να ακμάζει για πάντα, όταν την ίδια στιγμή όλα τα υπόλοιπα είδη θα εξαφανίζονται και όλα τα φυσικά συστήματα θα καταρρέουν, εξ αιτίας των δικών μας επιλογών και δραστηριοτήτων…

…αφού ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί ότι αν φροντίσουμε με σεβασμό και νοημοσύνη τη φύση, η φύση θα φροντίσει κι εκείνη εμάς και όλα τα υπόλοιπα είδη και συστήματα…

…κι αφού ακόμα πειθόμαστε και εμπιστευόμαστε άχρηστους και επικίνδυνους ανθρώπους για να παίρνουν αποφάσεις για τις ζωές μας και τη ζωή στον πλανήτη…

…και αφού αποδεχτήκαμε τον παραλογισμό και τη βαρβαρότητα σαν κανονικότητα μέσα στην καθημερινή μας ζωή…

…ξαφνικά, ως διά μαγείας, τα τελευταία χρόνια,
μετά από μια σειρά πρωτόγνωρων σκληρών οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών “κρίσεων”…και ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη αμφιλεγόμενη “υγειονομική κρίση”, σαν κάπως να άρχισε να φαίνεται μπροστά μας το “παγόβουνο”, ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά στον κόσμο μας, ότι το μέλλον φαίνεται να μας επιφυλάσσει άγριες και απρόβλεπτες καταστάσεις.

Πρωτοπόρα σε όλα αυτά τα δυστοπικά σενάρια η Κίνα, η δεύτερη μεγαλύτερη υπερδύναμη απέναντι στην Αμερική, μια χώρα κυριαρχημένη από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς και ένα λαό πειθαρχημένο που σε μεγάλο βαθμό είναι πρόθυμος να υποστεί αυστηρούς ελέγχους και σκληρούς περιορισμούς στις ατομικές ελευθερίες του, να δεχτεί μέτρα κοινωνικής συμπεριφοράς που συνοδεύονται από ανταμοιβές και τιμωρίες και άλλα παρόμοια πρωτοφανή μέτρα για τη Δύση. Για την ακρίβεια, πρωτοφανή για τους πολίτες της Δύσης, μιας και οι ηγέτες και τα κέντρα εξουσίας και αποφάσεων φλερτάρουν επίμονα όλα αυτά τα μέτρα να εισαχθούν και στη Δύση για ευνόητους λόγους.

Βέβαια το “σύστημα” και στη Δύση φρόντισε, από πολύ καιρό πριν, να μας δείχνει trailers και demos αυτού του “νέου θαυμαστού κόσμου” που σχεδιαζόταν και ετοιμαζόταν στα ελιτίστικα παγκόσμια “κινηματογραφικά στούντιο”, στα διεθνή οικονομικά και εμπορικά φόρουμ, στις διακρατικές και πολιτικές συμφωνίες, στα επιστημονικά και επιχειρηματικά συνέδρια και φυσικά πίσω από τις κλειστές πόρτες και τις σκουρόχρωμες κουρτίνες των ιδιοκτητών του κόσμου μας.

Το δικό μας μάτι όμως έπεφτε μονάχα σε ότι μας παρουσίαζαν δελεαστικά τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, σε τίποτα ταινίες και σειρές στις ψηφιακές πλατφόρμες, σε εντυπωσιακά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, σε “προχωρημένες” υπηρεσίες, στα τρομοκρατικά δελτία των ειδήσεων και στα προγράμματα της τηλεόρασης…
…ένας περίεργος και ασυνήθιστος κόσμος άρχιζε να παρουσιάζεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας, ένας νέος κόσμος όπου όλοι και όλα θα είναι ελεγχόμενα, για λόγους ασφαλείας, ένας κόσμος χωρίς προσωπικές ελευθερίες και αληθινές σχέσεις, πάλι για λόγους ασφαλείας, όπου οι συνθήκες της ζωής θα ήταν πολύ σκληρές, αλλά οκ…
…το μυαλό μας τα ερμήνευε πιο πολύ σαν μακρινά και ουτοπικά σενάρια επιστημονικής φαντασίας, δεν προλαβαίναμε να χρησιμοποιήσουμε την κριτική μας σκέψη και να αντιληφθούμε τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά, δεν είχαμε χρόνο να κάτσουμε να τα ψάξουμε λιγάκι παραπάνω…δουλειές, υποχρεώσεις, επικαιρότητα…ξέρεις…
Την ίδια στιγμή, οι κυβερνήσεις, οι ειδικοί και τα μέσα, αφού πρώτα μας “πούλησαν” το φόβο και τις διακρίσεις μεταξύ μας, στη συνέχεια μας πούλησαν την ασφάλεια σαν την ύψιστη προτεραιότητα των καιρών, χωρίς όμως κανείς να μας πει από ποιούς και γιατί πραγματικά κινδυνεύουμε.

Κανείς απ’ όλους αυτούς δεν τόλμησε ποτέ να πει καθαρά την μόνη αλήθεια, ότι ο μοναδικός εχθρός για την ανθρωπότητα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, ο ανόητος εγωικός και άπληστος άνθρωπος που πίστεψε ότι η ζωή και ο πλανήτης του ανήκει.
Κανένας άλλος.

Έτσι, σήμερα, με συνοπτικές διαδικασίες, βλέπουμε όλο και πιο καθαρά, να ξεδιπλώνεται μπροστά μας ένα εξαιρετικά άγριο, απρόβλεπτο και δυστοπικό μέλλον, για το οποίο κανένας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Απλά μας το σερβίρουν και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να το καταπιούμε αμάσητο αποδεχόμενοι χωρίς αντιρρήσεις τις παράλογες και απάνθρωπες προφάσεις τους.

Η είσοδος στο νέο κόσμο και η πρόσβαση στα αναγκαία και βασικά αγαθά θα επιτρέπεται μόνο σ’ αυτούς που, για λόγους κοινωνικής ασφάλειας, θα συμμορφώνονται με τα αναγκαία μέτρα, αποδεχόμενοι το σκανάρισμα σε κάθε τους βήμα.

Δεν είναι πολύς καιρός από τότε που οι περισσότεροι άνθρωποι, στο άκουσμα και μόνο τέτοιων σεναρίων έβλεπαν παντού σκοτεινές συνωμοσίες από γραφικούς τρελούς…κι άλλοι που προτιμούσαν να έχουν στα μυαλά τους τα καλά και θετικά σενάρια, τη βεβαιότητα ότι όλα θα πάνε καλά και ότι την τελευταία στιγμή σίγουρα θα εμφανιστεί από κάπου ο Σούπερμαν ή ο θεός και θα μας σώσει…

Είναι θλιβερό και πολύ λυπηρό αδέρφια, αλλά απαιτείται να αντιληφθούμε, έστω και την ύστατη στιγμή, ότι την ανοησία, την ανευθυνότητα, την ανωριμότητα, την απληστία και την επιμονή στα ίδια λάθη θα την πληρώσουμε όλοι μαζί, γιατί σ’ αυτό τον κόσμο ή όλοι μαζί θα προοδέψουμε ή όλοι μαζί θα χαθούμε, χάνοντας τις σπάνιες ευκαιρίες από τις ξεχωριστές δυνατότητες με τις οποίες μας έχει προικίσει η φύση.
Χάσαμε την ταυτότητά μας, αρνηθήκαμε τη φύση, αποκοπήκαμε από την αγκαλιά της και η φύση όταν δεν τη σέβεσαι και της επιτίθεσαι αντιδρά.
Η ραγδαία επιτάχυνση του φυσικού φαινομένου της κλιματικής αλλαγής, η εξάντληση των φυσικών πόρων, ο αφανισμός σπάνιων ειδών του έμβιου κόσμου, η τραγική μείωση στο 25-30% των περιοχών της γης που καταλαμβάνει πλέον η άγρια ζωή, η καταστροφή τροπικών δασών, ο σταδιακός θάνατος των ωκεανών και της ζωής σ’ αυτούς, είναι μερικά μονάχα από τα τεράστια και επικίνδυνα φαινόμενα που οφείλονται σε ανθρώπινες δραστηριότητες.

Και είναι τραγικό ότι ακόμα και σήμερα, μπροστά σε όλα αυτά, μπροστά στα ενεργειακά αδιέξοδα και την επικίνδυνη επισιτιστική κρίση που φαίνεται να πλησιάζει, αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις, κυβερνήσεις, οικονομικοί παράγοντες, επιστήμονες και ειδικοί, εξακολουθούν να συνεδριάζουν κάθε τρεις και λίγο, ατελείωτες ώρες, παζαρεύοντας υποκριτικά μεταξύ τους αριθμητικές μονάδες και ποσοστά, σκεπτόμενοι ΠΑΝΤΑ με τις Εμπορικές οπτικές τους, τις ζημιές και τα κέρδη τους, αδιαφορώντας παντελώς για οτιδήποτε άλλο, οτιδήποτε άλλο που να σχετίζεται με τη ζωή και τις αληθινές μας αξίες.

Γι’ αυτό, αν κάτι αρχίζεις να καταλαβαίνεις, αν σε νοιάζει σε τι κόσμο θα ζήσουν τα παιδιά σου, πρέπει να επαναπροσδιοριστείς και να δράσεις άμεσα σε όλα τα επίπεδα…
…σ’ αυτά τα επίμονα “και αφού”, για παράδειγμα, που αναφέρθηκαν παραπάνω…

“Σ’ αυτό τον κόσμο το ανθρώπινο είδος μπορεί να επιβιώνει, να προοδεύει και να ακμάζει με ασφάλεια μονάχα όταν μαζί του επιβιώνουν και ακμάζουν και όλα τα υπόλοιπα είδη και όλα τα φυσικά οικοσυστήματα.”
Ντέιβιντ Ατένμπορο

Η επανασύνδεση με τη φύση και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποκατάσταση των πληγών της εξ αιτίας μας είναι η μόνη ασφαλής και βιώσιμη επιλογή.

“Πιστεύω ότι ο μόνος δρόμος, η τελευταία έξοδος προς την ελευθερία του  ανθρώπου και του πλανήτη είναι η ολιστική οικολογική φιλοσοφία, σκέψη, πράξη, συμπεριφορά. Η οικολογία ούτε φέρει ούτε εδραιώνει καμία εξουσία,  αντίθετα την καθιστά άχρηστη. Είναι μια επανάσταση αυτογνωσίας, μια  επανάσταση ανθρώπινης συνείδησης. Δεν είναι μια «πίστη» σε μια ιδεολογία αλλά μια καθημερινή πρακτική για να επανασυνδέσουμε τη λογική με τις αισθήσεις, να απελευθερώσουμε τη συμπαντική μας ιδιαιτερότητα. Να αναγνωρίσουμε τη διαφορετικότητα, την αυταξία και την αναγκαιότητα του συνόλου της ζωής… Είναι ένας δρόμος επαναπροσέγγισης του κόσμου που μας περιβάλλει, ένας δρόμος στην αναζήτηση της χαράς αντί της αγωνίας. Έχουμε ανάγκη να ξαναβρούμε την προσωπική μας αισθητική, τα προσωπικά μας μονοπάτια, του έρωτα, της αγάπης και της τρυφερότητας, το άρωμα του κόσμου και της ύπαρξής μας.”  Χρόνης Μίσσιος

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ