Πόσο έλεγχο του εαυτού μας, αλήθεια, θέλουμε να έχουμε;

Θα μπορούσε να είναι μια πραγματικά μαγική, μια θαυμαστή εποχή, μια εποχή πλημμυρισμένη από τεχνολογικά “θαύματα” που κατασκευάζονται για να κάνουν τις ζωές μας αληθινά καλύτερες και ευκολότερες…όμως είναι έτσι;
Οι έξυπνες συσκευές και τα γκατζετάκια έχουν κατακλύσει τις ζωές μας και πάνω απ’ όλα, στην κορυφή, στέκει το έξυπνο κινητό, μια συσκευή που πλέον έχει γίνει προέκταση του σώματός μας, μέρος του σώματός μας, αφού με τις εφαρμογές και τις δυνατότητές της έχει καταφέρει να ατονήσει έως να παρακάμψει ολοκληρωτικά άλλες, πραγματικές νοητικές ή χειρωνακτικές, φυσικές μας δραστηριότητες.

Το έξυπνο κινητό περιέχει όλο και περισσότερα κομμάτια της ζωής μας και όπως όλα δείχνουν σκοπός των κατασκευαστών είναι οι ζωές μας να ενσωματωθούν μέσα του. Όλες οι προσωπικές πληροφορίες, οι προσωπικές στιγμές, οι επαφές, οι επικοινωνίες, οι λογαριασμοί, η διασκέδαση, τα ενδιαφέροντα, οι σχέσεις με το δημόσιο, με το κράτος, τις τράπεζες, τις εταιρείες, η πρόσβασή μας στα πάντα, όλη η κοινωνική μας ζωή, σε μορφή ψηφιακών δεδομένων, ενσωματώνονται μέσα σ’ αυτή τη συσκευή.

Κι όταν όλες αυτές οι τόσο σημαντικές και προσωπικές πληροφορίες βρίσκονται μέσα σε μια συσκευή το ερώτημα που εύλογα θα έπρεπε να προκύπτει είναι το “ποιος ελέγχει αυτή τη συσκευή (δηλαδή τις ζωές μας) και με τι σκοπούς”;

Δεν θα σταθώ καθόλου στη βλαπτικότητα της συσκευής εξ αιτίας της ακτινοβολίας που εκπέμπει, καθένας θα μπορούσε να βρει τις σχετικές πληροφορίες, όμως το ζήτημα του ποιος κρατά στα χέρια του και για ποιούς σκοπούς τις ζωές μας είναι νομίζω ένα πολύ σοβαρό ζήτημα.
Φυσικά οι εταιρείες και το κράτος προβάλουν και διαφημίζουν όλα τα επιφανειακά πλεονεκτήματα, τις δυνατότητες και τις εφαρμογές, που υποτίθεται κάνουν τη ζωή πιο εύκολη, όμως μέσα σε μια νοσηρή, άνιση, ανταγωνιστική και άδικη κοινωνία που κυριαρχείται από τις οικονομικές και πολιτικές ελιτίστικες εξουσίες, κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις…και το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση είναι αν αυτό που δίνεις είναι ασύγκριτα πολύ μεγαλύτερο από αυτό που παίρνεις.

Ποιος οφείλει να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα αν όχι εμείς, που από άνθρωποι έχουμε μεταμορφωθεί σε χρήστες;

Οι σχεδιαστές των έξυπνων κινητών, σε στενή συνεργασία με τις οικονομικές και πολιτικές εξουσίες, στοχεύουν ξεκάθαρα στον πλήρη έλεγχο και στη διαμόρφωση του νου, στην κατηγοριοποίηση, στην ομοιομορφία και στο μάντρωμα των πολιτών του κόσμου και αυτό το αποτέλεσμα έρχεται μονάχα μέσα από την ολοκληρωτική μας αποδοχή, την απομόνωση και την εξάρτησή μας από αυτές τις συσκευές.

Λοιπόν, πόσο θέλουμε να έχουμε εμείς τον έλεγχο του νου και του εαυτού μας;
Πόσες ακόμα ατομικές ελευθερίες μας είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε;

Ναι, ζούμε σε πρωτόγνωρες εποχές, σ’ ένα κόσμο με φανταχτερό περιτύλιγμα και εντυπωσιακά στολίδια, που μέσα του όμως περιέχει πόνο, δυστυχία, μοναξιά, βία, ανισότητες και βαρβαρότητα, ζούμε σ’ ένα κόσμο όπου οι κυριαρχικές εξουσίες δεν χαρίζουν τίποτα, απλά συνθλίβουν και εξοντώνουν με εκλεπτυσμένους τρόπους χωρίς αποτυπώματα.
Ζούμε σ’ ένα κόσμο στον οποίο έχουμε διαμορφωθεί έτσι ώστε να αντέχουμε να συνηθίζουμε στα πάντα, ακόμα και όταν μας κλέβουν ότι πιο πολύτιμο έχουμε, την ελευθερία του νου μας.
Γι’ αυτούς τους λόγους θεωρώ ότι η πλήρης απεξάρτηση από αυτή την “έξυπνη” συσκευή, που χρειάζεται “χαζούς” και κατευθυνόμενους ανθρώπους για να πετύχει τους αληθινούς σκοπούς της, είναι πράξη εξαιρετικά επαναστατική σε αυτή την εποχή.
Ίσως να μην μπορείς καν να διανοηθείς τι τρομακτικές επιπτώσεις θα μπορούσε να επιφέρει στα εξουσιαστικά συμφέροντα μια τέτοια πράξη αν είχε συλλογικό χαραχτήρα.
Ιδού η Ρόδος…